Free Palestine
Lieve B
De wereld is een vreemde plek op dit moment. Een soort van plek waarvan je denkt: is het wel goed om hier kinderen op te zetten? Toch heb ik nooit getwijfeld aan jou. Maar het maakt het eens zo belangrijk om je niet onder een glazen stolp te houden, hoe zeer ik ook zou willen. Om je niet enkel en alleen maar te beschermen, maar ook bewust te maken op een manier die gepast is voor jouw leeftijd. Op een dag zal ik je deze brieven laten lezen, wanneer je oud genoeg bent, om je te laten weten hoe de wereld eruit zag toen jij aan het groeien was in mijn buik.
Drieduizend kilometer hiervandaan zijn er zwangere vrouwen die in heel andere omstandigheden leven dan ik. Bang dat ze de volgende dag niet gaan halen, bang dat ze hun kindje niet zullen kunnen beschermen, bang voor wat er gebeurt als ze bevallen en hun baby het moet doen zonder de bescherming van hun baarmoeder. En of er genoeg middelen zijn om hun baby levend te houden.
Al sinds 1947 leeft het Palestijnse volk onderdrukt. De Britten hebben na de tweede wereldoorlog beloofd aan het Joodse volk dat ze een plek zouden krijgen in Palestina. Dit mondde uit in een volksverhuizing van heel wat joden die zich, zeer terecht, zo onveilig hebben gevoeld in de landen waar ze verbleven. Ik kan het me voorstellen, het verlangen naar een plek die van en voor hun is, veilig van de mensen die hen hebben geschaad al die jaren. Alleen ging hun veilige plek ten koste van die van anderen.
De Palestijnen en de joden die verhuisd waren, geraakten het niet eens over een regeling. De Britten trokken hun handen eraf, alsof zij er niets mee te maken hadden. Daar zijn kolonies over het algemeen goed in, een land bezetten voor hun rijkdommen en achteraf in de steek laten met de puinhoop die zij gecreëerd hebben. Dat is één van de redenen waarom veel vroeger gekoloniseerde landen het niet goed doen op dit moment.
De joden plantten ondanks dat de Palestijnen niet akkoord waren hun vlag en noemden hun land Israël. Er ontstonden veel conflicten, waarin Palestijnen streden voor het behoud van hun land. Helaas moesten ze steeds het onderspit delven, Israël had tenslotte veel meer middelen, macht, rijkdom dan Palestina. De hulp van omliggende landen faalde. De grenzen schoven meer en meer op, totdat er voor al die Palestijnen enkel een strook overbleef. De Gaza strook. Twee miljoen Palestijnen op 365km². Om te vergelijken: de provincie Antwerpen is 2867 km² en heeft 1,86 miljoen inwoners.
Al die verschuivingen gingen steeds met veel geweld gepaard. Israël had en heeft veel macht, macht waar de Palestijnen niet tegen op kunnen. Er is altijd een onevenwicht geweest, en het gewone Palestijnse volk heeft hier altijd voor moeten betalen met onschuldige levens. Kinderen, mannen, vrouwen, zoals jij en ik, B.
Uit die jarenlange pijn ontstonden de wortels van Hamas. Hamas wordt een terroristische organisatie genoemd, die in 2023 verschillende aanslagen deden in Israel. Hamas’ daden zijn niet goed te praten, B. Ook door Hamas stierven er verschillende onschuldige burgers die toevallig bewoner zijn van een land, en niet rechtstreeks te maken hebben met een conflict. Maar het is belangrijk om je te vertellen dat dit nog steeds niet in evenwicht was met alle daden die ervoor zijn gebeurd. Het is voor mij vergelijkbaar met een hond die zich ingesloten voelt, in een hoek geduwd wordt en bijt: een wanhoopsdaad. Het maakt vooral pijnlijk duidelijk hoe ver deze situatie is moeten gaan, en dat wij, westerse landen, al veel eerder hadden moeten ingrijpen.
Wat hierna volgt, gaat de verbeelding te boven, B. Ik heb moeite met je het volgende deel te vertellen. Ik heb ook geen idee op welke leeftijd het geschikt is om dit te weten. Ik ben geneigd om je weer onder een glazen stolp te zetten, te denken dat het beter is dat je dit niet weet. Ik slik mijn weerstand door, ik weet beter. Alleen dan kan ik je leren over empathie, over dat het belangrijk is om op te komen voor de ander, ook al ligt het zogezegd ver van je bed. Dat je als mens een verschil kan maken, en je dat ook hoort te doen, altijd. Niemand is vrij totdat iedereen vrij is. En dit is maar één van de voorbeelden dat aantoont dat niet iedereen al vrij is, B. Ik hoop dat als je ouder bent, we hier al wat stappen hebben gezet. Ik probeer hoopvol te zijn, hoe moeilijk dat soms ook is.
Israël sloot Palestina volledig af, en bombardeerde alles, met als excuus het raken van Hamas. Ik kan je vertellen dat het de onschuldige burgers zijn die geraakt zijn, B. Hun doelwitten waren scholen, ziekenhuizen, de meest kwetsbare plekken van de samenleving. Ze gaven Palestijnen een veilige weg om te vluchten, om dan tijdens deze massavlucht op zoek naar veiligheid hen te bombarderen. Ze sloten Palestina af van noodzakelijke basismiddelen als water en elektriciteit. De middelen die wij zo vanzelfsprekend vinden: we openen een kraan en er komt water uit, we drukken op een schakelaar en hebben licht. Heel de wereld kon mee volgen wat er gebeurde via social media, en het was gruwelijk. Ik zag jou in alle kindjes die passeerden, vol met bloed, stof. Mijzelf in alle verhalen over zwangere vrouwen die stierven of onveilig waren. Jou in alle volwassen mannen en vrouwen, gezien jij ooit ook volwassen wordt, en ik ook dan nog steeds jouw moeder ben.
Soms konden we niet volgen omdat de elektriciteit op was, de batterijen van smartphones gingen plat, en zelfs de extra batterijen waren onvoldoende. Op die momenten wordt niet gefilmd, niet geregistreerd. Dat zijn de momenten waarop de ergste horror gebeurt.
Het spijt me, B, ik wou dat ik je kon vertellen over een betere wereld. Maar hier staan we vandaag, december 2023. En het vraagt nog heel wat voor we stappen vooruit zetten. Voor die stappen vooruit, is de eerste stap bewustwording. Vandaar is het belangrijk dat je je niet afsluit voor de wereld, B. Dat je geen oogkleppen opzet. De wereld is een grote plek, waar je veel van kunt leren. Wanneer je je enkel op jouw eigen bubbel focust, zal je altijd blinde vlekken hebben. Misschien voelt dat als vrijheid, je afsluiten voor de pijn van de anderen in de wereld, maar dit is niet de ultieme vrijheid. Ultieme vrijheid is en blijft vrijheid voor iedereen, geen vrijheid die ten koste gaat van een andere persoon.
Wat ik je wel kan vertellen, is dat heel de wereld opkomt voor Palestina. Niet de wereldleiders, jammer genoeg, de mensen met het meeste macht. Gewone mensen over heel de wereld komen op straat voor Palestina, posten op social media, maken kunst voor Palestina, kopen geen Israelse producten meer als boycot, weigeren wapens die naar Israël gaan te transporteren. In al deze duisternis, zijn zij het lichtpunt, B.
Het is belangrijk om ook dat te voelen, de enorme solidariteit bij gebeurtenissen als deze. Laat niemand je wijsmaken dat er geen goede mensen zijn, B: die zijn er altijd. In de moeilijkste tijden verborgen, onder de radar, zoals in de tweede wereldoorlog. Maar nu, in 2023, in grote getallen over heel de wereld. Ook verschillende joodse stemmen die niet akkoord zijn met Israël komen op straat, laten zich horen, welke repercussies dat ook heeft in hun gemeenschap. Ze spreken zich uit: het is net door de tweede wereldoorlog dat we dit niet mogen laten gebeuren. Hiervoor zijn mijn voorouders niet gestorven.
Jouw ouders zijn betrokken bij Palestina. We doen wat we kunnen: doneren, delen op social media, boycotten, in gesprek gaan met mensen. We komen niet op straat deze keer, uit bescherming voor jou. Omdat betogingen altijd een tol hebben gevraagd van mij, jouw mama, en ik die tol niet aan jou wil doorgeven. Soms is dat lastig. Soms wil ik meer doen. Maar ik heb jou nu om aan te denken, en moet mijn energie goed doseren.
Niet alleen nu, het is altijd belangrijk om je eigen energie in de gaten te houden. Activisten kunnen een burn out krijgen, en het is belangrijk dat dat niet gebeurt. Er zijn bepaalde strijden die jaren aanhouden - het klimaat, Palestina, zijn enkele voorbeelden. Het is een marathon, geen sprint. Houd dat altijd in gedachten, lieve B. Zorg goed voor jezelf, ook als je voor de wereld aan het strijden bent. Doe wat je kunt, en laad je eigen batterijen op tijd terug op.
Lieve B, wees dankbaar voor het leven dat jij hier kan hebben. Een leven waarin je kan spelen zonder bang te zijn, met een dak boven je hoofd waar je veilig onder kan slapen, een school waar je onbezorgd kunt leren en spelen. Dat is jammer genoeg niet voor iedereen weggelegd. Elke dag mogen we dankbaar zijn dat je hier geboren bent, en niet drieduizend kilometer verder.
Dit zal niet het einde van dit verhaal zijn. Ik zal je de komende periode, mogelijks jaren, hier nog over vertellen. Ik hoop dat we dan met zijn allen iets anders kunnen schrijven.
Liefs
Je mama